Właściwością ludzkiego umysłu jest zdolność zapamiętywania, jak również zapominania przeżywanych zdarzeń. Dobrze, jeśli zdolnościami tymi kieruje właściwie uformowane sumienie wspomagające człowieka w wolnym i odpowiedzialnym wyborze tego co wartościowe, dobre, szlachetne i piękne. Warto i trzeba pamiętać i nie wolno zapominać o tym co dobrego zawdzięczamy osobom czy instytucjom, także w dziedzinie intelektualnej.

[nextpage title=”Działalność Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”]

Katolicki Uniwersytet Lubelski na przestrzeni przeszło 90. lat swojej działalności dydaktyczno-wychowawczej chlubnie zapisał się w historii Kościoła Katolickiego i naszej Ojczyzny.

Jako jedyny katolicki uniwersytet w czasach międzywojennych, podczas I wojny światowej oraz w okresie zniewolenia komunistycznego KUL nie stracił orientacji w swojej ofiarnej służbie Deo et Patriae – Bogu i Ojczyźnie.

KUL wykształcił kadrę naukowo-dydaktyczną seminariów duchownych. Większość wykładowców różnych dziedzin teologii, biblistyki, prawa kościelnego, homiletyki, katechetyki, historii Kościoła, muzyki i sztuki kościelnej, wiedzę dziś wykorzystywaną w pracy nad alumnami seminariów – przyszłych kapłanów – czerpało na KUL-u. Ze studentów KUL-u wyrasta przyszła inteligencja w Polsce, nauczyciele religii, pisarze, pracownicy dla różnych instytucji kościelnych i świeckich, profesorowie wyższych seminariów duchownych, pracownicy kurii biskupich i sądów kościelnych.

Znaczna część episkopatu Polski, to absolwenci KUL-u.

Absolwentem KUL-u był kardynał Wyszyński – „Prymas Tysiąclecia”.

Profesorem etyki i wychowawcą młodzieży studiującej na KUL-u przez niemal 25 lat był Karol Wojtyła, który niewątpliwie swoją promocję na biskupa otwierającą mu drogę do dalszego awansu kościelnego zakończonego wyborem na papieża Jana Pawła II zawdzięcza KUL-owi.

Uczelnia obdarowuje społeczeństwo polskie dobrami intelektualnymi i moralnymi. KUL wykształcił wielu wybitnych osobistości życia społecznego w naszej Ojczyźnie zajmujących dziś poważne stanowiska w różnych instytucjach państwowych, zwłaszcza w dziedzinie kultury, sztuki, administracji, polityki, publicystyki czy w innych sferach życia społecznego.

Tak więc Katolicki Uniwersytet Lubelski:

• Uczy się i modli.
• Służy Kościołowi i Narodowi Polskiemu.
• Jest uczelnią i własnością Kościoła Katolickiego.
• Kształci i wychowuje ludzi oddanych Kościołowi i Narodowi Polskiemu.
• Uczy miłości Boga, Ojczyzny i człowieka.
• Ukazuje pełną prawdę o Bogu i człowieku w świetle Objawienia Bożego.
• Kształtuje religijną kulturę Narodu.
• Jest otwarty na poznawanie prawdy o świecie i człowieku.
• Jest wierny nauce Kościoła o człowieku i społeczeństwie.
• Jest wdzięczny Kościołowi i Narodowi Polskiemu.
• Chce być wierny swojemu posłannictwu.
• Może być dumny z 90-letniej historii swojego istnienia.

[nextpage title=”Kierunki studiów na KUL-u w roku 2011/2012″]

Obecnie na KUL-u w Lublinie i w ośrodkach zamiejscowych można studiować następujące kierunki:
Lublin: administracja, architektura krajobrazu, biotechnologia, dziennikarstwo i komunikacja społeczna, ekonomia, europeistyka, filologia angielska, filologia germańska, filologia klasyczna, filologia niderlandzka, filologia polska, filologia romańska, filologia słowiańska, filozofia przyrody nieożywionej, filozofia przyrody ożywionej, filozofia teoretyczna, historia, historia sztuki, informatyka, kulturoznawstwo, matematyka, mediteranistyka, Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne, muzykologia, nauki o rodzinie, ochrona środowiska, pedagogika, politologia, praca socjalna, prawo, prawo kanoniczne, przyrodoznawstwo i filozofia przyrody, psychologia, retoryka stosowana, socjologia, teologia, zarządzanie.
Stalowa Wola: edukacja techniczno-informatyczna, ekonomia, grafika, inżynieria środowiska, pedagogika, praca socjalna, prawo, socjologia.
Tomaszów Lubelski: archeologia, ekonomia, etnologia, prawo, stosunki międzynarodowe.

Warunki rozwoju KUL-u

KUL powinien i chce spełniać swoje posłannictwo wobec Kościoła i Ojczyzny ale trzeba dostrzegać to co czynił i czyni oraz wspomagać tę Uczelnię w dalszej wierności Kościołowi i Ojczyźnie.
Trzeba dostrzegać dobro, które czynił i czyni KUL dla Kościoła i Ojczyzny oraz wspomagać tę Uczelnię modlitwą, popierać jej działalność oraz inicjatywy zmierzające do pełnego rozwoju, a także ofiarą pieniężną obecnie bardzo uszczuploną przez władze diecezjalne i ograniczoną tylko do jednej „tacy” i to nie w całości oddawanej KUL-owi. Ten nieuczciwy „zabieg” tłumaczy się dodatkową potrzebą wspierania Seminarium Duchownego, (które ma osobno wyznaczone „tace” z parafii) oraz innych wyższych uczelni, z których pracy korzystają alumni seminariów czy kapłani tam studiujący.
KUL otrzymuje wprawdzie pewne dotacje państwowe ale SA one stanowczo niewystarczające wobec współczesnych potrzeb Uczelni, która rozumiejąc nowe wyzwania współczesnej rzeczywistości i wymogi społeczne, otwiera coraz to nowe kierunki studiów i stara się zapewniać studiującym coraz lepsze warunki socjalne i komfort psychiczny z równoległą troską o ich potrzeby duchowe, które zapewnia duszpasterstwo akademickie skoncentrowane przy kościele akademickim.
Z przykrością trzeba powiedzieć, że KUL obecnie chyba przestaje być tak naprawdę uczelnią i własnością Kościoła oraz społeczeństwa katolickiego. Nasi wierni coraz bardziej obojętnieją na tę sprawę i to nie tylko z powodu skandalicznego zubożenia i permanentnego „obrabowywania” go przez państwowe instytucje finansowe, ale także przez brak świadomości o roli, którą spełnia KUL w Kościele i w Ojczyźnie, o rzeczywistych potrzebach materialnych i problemach Uczelni oraz braku odpowiedzialności za ten czcigodny Uniwersytet.
Na temat KUL-u prawie się nie mówi w kazaniach, w środkach społecznego przekazu, na katechezach.

[nextpage title=”Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”]

Nieocenioną rolę w działalności KUL-u spełniało i nadal spełnia założone w roku 1922 Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jest ono organizacją społeczną w służbie KUL. Stowarzyszenie to ma „ogromne zasługi nie tylko w dziedzinie materialnego utrzymania Uniwersytetu, lecz przede wszystkim w szerzeniu idei wyższych szkół o profilu katolickim” (Ks. Stanisław Wielgus, rektor KUL, Przemówienie na Synodzie Biskupów Europy, 5. grudnia 1991 r.)

TP KUL w łączności duchowej ze społecznością Uniwersytetu, modli się za Kościół i Ojczyznę oraz wspomaga moralnie i materialnie działalność tej Katolickiej Uczelni.
Z przykrością jednak trzeba przyznać, że obecnie zaczyna zanikać apostolska działalność Towarzystwa Przyjaciół katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dzieje się tak z powodu wymierania starszych członków, braku w stowarzyszeniu ludzi młodych.
Nawet absolwenci KUL – duchowni i świeccy zapominają o obowiązku wdzięczności dla „Alma Mater”, która dała im wykształcenie, uformowała duchowo i w pewien sposób zobowiązała do dawania świadectwa swojej dojrzałości religijnej i społecznej. Właśnie absolwenci KUL-u, ich rodziny oraz rodziny młodzieży studiującej na KUL-u powinny przede wszystkim tworzyć Towarzystwo Przyjaciół KUL.
Ale trzeba o tym mówić, pisać i zachęcać nasze „ospałe” niestety społeczeństwo przecież nieustannie korzystające z owoców pracy naukowo wychowawczej KUL-u.
Inicjatywa powstania i działalności TP KUL w parafii zależy przede wszystkim od proboszcza, który rozumiejąc potrzebę tego Stowarzyszenia zechce je włączyć do innych grup apostolskich i modlitewnych istniejących w parafii.

[nextpage title=”Słowo do Księży”]

Czcigodni Księża Proboszczowie!

Nie lękajcie się powstania w waszych parafiach Towarzystwa Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Ono bowiem podkreślać będzie Waszą otwartość na problemy religijnej kultury Narodu i gotowość współpracy z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim nad realizacją jego posłannictwa względem Kościoła Polskiego i Narodu.
Nie zubożeją przez to finanse parafii, gdy członkowie tej apostolskiej Grupy raz w roku złożą jakiś datek na KUL, a modlitwą wypraszać będą tej Uczelni, a przez to Kościołowi i Ojczyźnie potrzebne łaski Boże. Ci ludzie na pewno nie zapomną i o swojej parafii, a ich troska o materialne potrzeby Kościoła Powszechnego zaowocuje większą świadomością odpowiedzialności za Kościół i jego dzieła także w kontekście potrzeb parafii. Ksiądz proboszcz wprawdzie raczej niech nie spodziewa się jakiegoś specjalnego uznania ze strony władz diecezjalnych za istnienie TP KUL w parafii (a szkoda!), ale będzie miał udział w dobru, któremu służy KUL i zaskarbi sobie wdzięczność ludzi, którzy docenią jego troskę o sprawy Boże i Kościoła sięgającą także poza swoją tylko parafię.

Dziękujemy Wam Czcigodni Księża, którzy swoim autorytetem i słowem pomagacie w działalności TP KUL:

• Tworząc w swoich parafiach oddziały czy koła parafialne TP KUL.
• Interesując się działalnością TP KUL.
• Otaczając opieką duszpasterską członków TP KUL w parafii.
• Pomagając w organizowaniu akcji na rzecz KUL-u.
• Organizując nabożeństwa, spotkania czy pielgrzymki członków TP KUL.
• Zachęcając parafian do powiększania grona członków TP KUL.
• Popierając działalność wydawniczą KUL-u i wydawnictwa TP KUL-u (książki, kalendarze, foldery).
• Zaznajamiając dzieci i młodzież z działalnością Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
• Tworząc Szkolne koła Przyjaciół KUL wspomagające T P KUL w parafii.
• Starając się przybliżać parafianom KUL oraz kierunki i warunki studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zachęcając młodzież do obierania studiów na tej Uczelni choćby w jej zamiejscowych ośrodkach (Stalowa Wola, Tomaszów Lubelski).
• Organizując zbieranie ofiar (tace, puszki, skarbonka w kościele, inne) na rzecz KUL-u także niezależnie od oficjalnych (dzielonych).

[nextpage title=”Słowo do Członków Towarzystwa Przyjaciół KUL”]

Drodzy PT Członkowie TP KUL

Dziękujemy za waszą ofiarność duchową czy materialną na rzecz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Pozostańcie w tej gorliwości.
KUL jest Wam bardzo wdzięczny za ofiarną pomoc w jego działalności, czemu daje wyraz w codziennej Mszy św. w kościele akademickim ofiarowanej za Członków Towarzystwa oraz zmarłych Przyjaciół KUL, jak i zapewne w osobistych modlitwach studiujących na tej Uczelni czy jej wykładowców, w każdym liście świątecznym Rektora Uniwersytetu, a także przy innych okazjach jak Akcje przeprowadzane przez studentów KUL-u w parafiach, Walne Zebrania TP KUL, Inauguracje Roku Akademickiego itp.

Chęć przystąpienia do Towarzystwa Przyjaciół KUL można zgłosić księdzu proboszczowi miejsca zamieszkania lub bezpośrednio do Zarządu Głównego TP KUL w Lublinie na adres:

Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Zarząd Główny
ul Chopina 29
20-0123 LUBLIN

Przynależność do Towarzystwa Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jest wymownym świadectwem troski o:

• Kościół Katolicki w naszej Ojczyźnie i jego nauczanie.
• Kierowanie się wiarą w codziennym życiu osobistym i społecznym Polaków.
• Pielęgnowanie polskiej kultury i tradycji katolickich.
• Wychowanie młodego pokolenia w oparciu o ewangeliczne zasady miłości Boga i bliźniego, szacunku dla Ojczyzny oraz właściwie pojmowanego patriotyzmu w duchu dewizy: „Deo et Patriae”.
• Niezmiernie zasłużoną dla Kościoła w Polsce i Ojczyzny Czcigodną „Alma Mater” Lublinensis.

[nextpage title=”Listy świąteczne Rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”]

Wielką i wprost nieodzowną rolę mają do spełnienia coroczne, obecnie niestety tylko wielkanocne listy Rektora KUL.
Społeczeństwo polskie naprawdę potrzebuje i z zaciekawieniem słucha wykładu biblijno-dogmatycznych prawd wiary, etyki chrześcijańskiej, nauki o Kościele czy podstawowych wymogów prawa kościelnego. Jest to dziś konieczne ze względu na prymitywny stan wiedzy religijnej u przeciętnego katolika niedouczonego pod tym względem już w szkole dzięki „nowoczesnemu” programowi nauczania religii i powszechnego lekceważenia tego przedmiotu przez dzieci i młodzież.
Społeczeństwo katolickie oczekuje też konkretnych informacji o KUL-u, jego rzeczywistych problemach i potrzebach oraz zachęty do większej odpowiedzialności za tę katolicką Uczelnię, zachęty do tworzenia Towarzystwa Przyjaciół KUL w naszych parafiach i ożywienia jego działalności, gdy już istnieje, a także podziękowania za nieraz „wdowi grosz” składany przeważnie przez osoby starsze wiekiem ze swojej skromnej emerytury na rzecz Uczelni.

Listy świąteczne Rektora powinny być możliwie wcześnie opublikowane w internecie na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i przesłane do parafii. Listy te powinny być nie tylko odczytywane wiernym, ale też udostępniane im w czasopismach katolickich ogólno-kościelnych czy gazetkach parafialnych, gablotkach przykościelnych a także parafialnych stronach WWW.
Tylko w ten sposób będzie można zainteresować KUL-em katolicką społeczność naszych diecezji i parafii.

Podsumowaniem niniejszego artykułu niech będą fragmenty Listu Rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na Wielkanoc 2011r.

Lublin, Wielkanoc 2011.