Powstanie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w roku 1918, to dzieło ludzi pragnących pełnego rozwoju odradzającej się po 123 latach niewoli Ojczyzny, w oparciu o zasady wiary katolickiej, nauczania Kościoła i chlubnych narodowych tradycji. Rozwój natomiast i trwanie KUL zawdzięcza wielotysięcznej rzeszy świadomych odpowiedzialności za Kościół i Ojczyznę ofiarnych umysłów i serc katolików polskich w kraju i za granicą, którzy pod przewodem Episkopatu i swoich duszpasterzy wspomagali i nadal wspomagają tę katolicką uczelnię tworząc Grono Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Realizacja dzieła utworzenia Uniwersytetu Kościoła Katolickiego w Polsce, zainicjowanego przez ks. Ignacego Radziszewskiego, jako instytucja prywatna napotykała na niemałe trudności prawne, administracyjne i finansowe. Budżet powstającej w Lublinie uczelni początkowo opierał się o fundacje Karola Jaroszyńskiego – przemysłowca, Franciszka Skąpskieg – inżyniera architekta, darowizny wielu ziemian, a zwłaszcza fundację hrabiny Anieli Potulickiej w 1925 r., która na ten cel zapisała swój majątek ziemski w powiecie bydgoskim o powierzchni ponad 6 tys. ha. Przez kilka lat przed II wojną światową, Uniwersytet otrzymywał też dotacje od poszczególnych diecezji, wspierany był przez państwo, lokalne władze, instytucje i przedsiębiorstwa. Budżet KUL-u wspierała też znacząco Polonia amerykańska. Wśród ofiarodawców byli również papież Pius XI, były nuncjusz apostolski w Polsce – Achilles Ratti i prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski. Niezależnie od różnych wspomnianych wyżej form pomocy materialnej dla Uczelni, w sprawę jej utrzymania angażował się aktywnie Kościół mobilizując wiernych do ofiarności na rzecz tego jedynego wówczas katolickiego Uniwersytetu, w Polsce, przez organizowanie zbiórek pieniężnych na tacę czy do puszek.
Aby troskę o KUL powierzyć nie tylko państwu, ale i całemu społeczeństwu polskiemu w kraju i za granicą, powstało Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W ten sposób społeczność katolicka, ludzie rożnych zawodów, jednoczyli się wokół jednej idei wspierania KUL-u zgodnie z życzeniem jej założyciela, ks. Ignacego
Radziszewskiego, aby cały naród katolicki czuł się odpowiedzialny za tę katolicką Uczelnię w kraju.
[nextpage title=”Powstanie Towarzystwa Przyjaciół KUL”]
Aby ideą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i problemami prawno – materialnymi tej Uczelni zainteresować katolickie społeczeństwo polskie, drugi rektor Uniwersytetu o. Jacek Woroniecki założył Towarzystwo Uniwersytetu. Oficjalną działalność Towarzystwo rozpoczęło 1 grudnia 1922 roku. Miało ono charakter elitarny i zrzeszało przede wszystkim absolwentów Uniwersytetu i osoby zamożne. Sześć lat później, 27 czerwca 1928 r. Towarzystwo Uniwersytetu zmieniło nazwę na Towarzystwo Przyjaciół Uniwersytetu Lubelskiego a następnie od 1934 r. przyjęło nazwę: Towarzystwo Przyjaciół KUL.Nazwa ta bardziej podkreśla społeczny charakter Uniwersytetu oraz zainteresowanie tą Uczelnią całego katolickiego społeczeństwa, które jest moralnie zobowiązane do troski o ten katolicki Uniwersytet.
Początkowe struktury Towarzystwa Przyjaciół KUL
Towarzystwo Przyjaciół KUL prowadziło swoją działalność w pewnych strukturach organizacyjnych, którymi zgodnie ze statutem z roku 1934 były:
Oddział obejmujący początkowo przynajmniej 15 członków na danym terenie. Obecnie statut z roku 2005 wymaga przynajmniej 500 członków.
Delegatury, które reprezentowały Towarzystwo w diecezjach, nadzorowały działalność oddziałów i współpracowały przy urządzaniu zbiórek na rzecz KUL w parafiach. Zajmowały się także całością spraw Towarzystwa na terenach pozbawionych oddziałów.
Koła istniejące od roku 1922 zrzeszające Przyjaciół KUL wspierających Uczelnię przez składki członkowskie. Ważną rolę w działalności Towarzystwa odegrały w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia Koła Studenckie. W okresie międzywojennym organizacja ta skupiała ok. 250 osób, w większości mieszkańców Lublina. Studenci Koła wygłaszali w parafiach pogadanki o KUL-u w celu pozyskiwania nowych członków dla Towarzystwa. Przy tej okazji zbierali do puszek dobrowolne ofiary.
Obecnie działalność Kół studenckich zastępują organizowane przez Biuro TP KUL akcje, w których udział biorą księża konwiktorzy, a niekiedy i studenci świeccy.
Po wojnie powstały tzw. Zespoły Członkowskie które zajmowały się zbieraniem składek na KUL od członków Towarzystwa. Działalnością Zespołów kierowali upoważnieni przez Zarząd Główny inkasenci. Ta forma działalności zewnętrznej została zabroniona przez władze państwowe (Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie) w roku 1950.
Po II wojnie światowej rozpoczął się nowy etap w historii Towarzystwa. Rektor ks. Antoni Słomkowskireaktywował przerwaną działalność Towarzystwa Przyjaciół KUL i pragnął liczebnego wzrostu jego członków.
Szybki rozwój Towarzystwa nastąpił w latach czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego wieku. W roku 1952 liczyło ono 70 tysięcy członków, a w 1958 120 tysięcy. W latach osiemdziesiątych liczba członków przekroczyła 250 tysięcy.
Działalność Towarzystwa ustala Statut zatwierdzony przez władze państwowe, które nadały organizacji osobowość prawną. Pierwszy Statut z roku 1922 został znowelizowany w roku 1934, a następnie w latach: 1990, 2004 i 2005.
[nextpage title=”Obecna organizacja Towarzystwa Przyjaciół KUL”]
(Statut R. V § 27 – 35)
Towarzystwo Przyjaciół KUL prowadzi swoją działalność przez Oddziały i Koła.
Oddziały tworzy Zarząd Główny na terenie diecezji za zgodą biskupów diecezjalnych. Ponadto, utworzenie Oddziału uzależnione jest od ilości przynajmniej 500 członków. Na terenie diecezji w zależności od potrzeb lokalnych może być więcej niż jeden oddział, ale może też jeden Oddział obejmować więcej diecezji. Oddziały prowadzą działalność na podstawie upoważnień i wytycznych Zarządu Głównego.
Władzami Oddziału są Walne Zebranie, Zarząd Oddziału, Komisja Rewizyjna i Sąd Honorowy.
Walne Zebranie Oddziału ma miejsce co trzy lata. Uczestniczą w nim członkowie Oddziału ( osoby fizyczne) i ewentualnie przedstawiciele osób prawnych działających na terenie Oddziału oraz przedstawiciel Zarządu Głównego TP KUL lub delegowany pracownik Biura Zarządu Głównego. Walne Zebranie Oddziału wybiera Zarząd Oddziału, Komisję Rewizyjną i Sąd Honorowy, delegatów na Walne Zebranie Towarzystwa i podejmuje uchwały w sprawach Oddziału.
Zarząd Oddziału wybierany przez Walne Zebranie stanowią: prezes, wiceprezes, sekretarz, skarbnik oraz inni wybrani przez Zarząd Oddziału. Zarząd Oddziału:
• Wykonuje rozporządzenia władz Towarzystwa i uchwały Walnego Zebrania Oddziału,
• zwołuje Walne Zebrania,
• przyjmuje nowych członków,
• rozporządza finansami Oddziału,
• zatrudnia potrzebnych pracowników Biura Oddziału.
Posiedzenia Zarządu Oddziału powinny się odbywać przynajmniej raz na kwartał lub częściej w miarę potrzeb. Uchwały zapadają większością głosów.
Komisja Rewizyjna wybierana przez Walne Zebranie czuwa nad realizacją zadań Oddziału.
Sąd Honorowy wybierany przez Walne Zebranie rozstrzyga sprawy sporne związane z działalnością Oddziału. Orzeczenia Sądu Honorowego mogą być zaskarżane do Głównego Sądu Honorowego.
[nextpage title=”Władze Towarzystwa Przyjaciół KUL”]
Władzami Towarzystwa są: Walne Zebranie, Rada Naczelna, Zarząd Główny, Główna Komisja Rewizyjna, Główny Sąd Honorowy. Kadencja władz trwa trzy lata.
Walne Zebranie
Najwyższą władzą Towarzystwa jest Walne Zebranie zwoływane przez Zarząd Główny w trybie zwyczajnym co trzy lata zaś w trybie nadzwyczajnym w razie potrzeby w każdym czasie z własnej inicjatywy lub na pisemne żądanie Rady Naczelnej albo Komisji Rewizyjnej.
Walne Zebranie:
• wybiera Zarząd Główny,
• Komisję Rewizyjną.
• Sąd Honorowy.
• przyjmuje sprawozdania.
• udziela absolutorium Zarządowi Głównemu.
• uchwala wytyczne programowe.
• wprowadza zmiany w statucie.
Uchwały Walnego Zebrania zapadają zwykła większością głosów z wyjątkiem uchwał w sprawie zmiany statutu i rozwiązania Towarzystwa.
Rada Naczelna
W okresie między Walnymi Zebraniami władzę uchwałodawczą spełnia wybrana przez Zarząd Główny Rada Naczelna. W skład Rady Naczelnej wchodzą:
• Wielki Kanclerz KUL względnie jego delegat,
• Rektor KUL,
• ośmiu członków wybranych przez Walne Zebranie, w tym trzech diecezjalnych referentów ds. TP KUL.
• delegaci wydziałów KUL wybrani przez Rady Wydziałowe, po jednym z każdej.
Rada Naczelna czuwa nad rozwojem Towarzystwa i ustala wytyczne działania Zarządu Głównego, Komisji Rewizyjnej ( Głównej i Oddziałów) oraz Sądu Honorowego (Głównego i Oddziałów). Posiedzenia Rady Naczelnej odbywają się w miarę potrzeby przynajmniej raz w roku, a jej uchwały zapadają zwykłą większością głosów. Rada Naczelna wybiera ze swego składu prezydium złożone z prezesa, wiceprezesa i sekretarza.
Zarząd Główny
Działalność zewnętrzną Towarzystwa koordynuje i prowadzi Zarząd Główny składający się z 7 – 9 osób wybranych przez Walne Zebranie oraz czterech przedstawicieli większych Oddziałów na wniosek dyrektora biura.
Do zakresu działań Zarządu Głównego należą m. in:
• Reprezentowanie Towarzystwa na zewnątrz.
• Zwoływanie Walnych Zebrań i Rady Naczelnej.
• Wykonywanie uchwał i wytycznych Walnych Zebrań i Rady Naczelnej.
• Zarządzanie majątkiem Towarzystwa.
• Powoływanie i odwoływanie pracowników biura.
• Uchwalanie regulaminu organizacji i funkcjonowania biura.
• Powoływanie, nadzorowanie i rozwiązywanie oddziałów terenowych.
• Zawieszenie działalności Zarządu oddziału.
• Powoływanie komisji problemowych od załatwiania specjalnych zadań.
Prezesem Zarządu Głównego jest Rektor KUL oraz wybrani przez członków Zarządu dwaj wiceprezesi, skarbnik i sekretarz.
Zarząd Główny odpowiada za swą działalność przed Walnym Zebraniem oraz Rada Naczelną. Posiedzenia Zarządu Głównego odbywają się w miarę potrzeb, zwyczajnie raz na kwartał, a jego uchwały zapadają zwykłą większością głosów przy obecności przynajmniej ośmiu członków Zarządu.
Zarząd Główny kieruje działalnością Towarzystwa przez Biuro Zarządu Głównego TP KUL w Lublinie (ul. Chopina 29).
W Biurze zatrudnionych jest dziewięć osób: dyrektor, kierownik Biura, współpracownicy.
Zadaniem Biura na co dzień są prace związane z wpisami wpłat członkowskich, prowadzenie korespondencji, zaopatrywanie biur oddziałów w potrzebne materiały, sporządzanie bilansów. Przede wszystkim zaś Biuro: organizuje akcje w parafiach w celu werbowania nowych członków i ożywiania świadomości potrzeby wspierania KUL-u, zbiera ofiary pieniężne na rzecz Towarzystwa Przyjaciół KUL., wyraża wdzięczność ofiarnym członkom Towarzystwa.
Główna Komisja Rewizyjna jest organem kontroli wewnętrznej Towarzystwa. Ma prawo dokonywania kontroli w każdym czasie, obowiązkowo zaś raz w roku przed Walnym Zebraniem przedkładając na piśmie swoją opinię wraz z wnioskiem o udzielenie absolutorium. Główna Komisja Rewizyjna składa się z 3 – 5 członków wybieranych przez Walne Zebranie na okres kadencji. Członkowie wybierają spośród siebie przewodniczącego i zastępcę.
Główny Sąd Honorowy rozstrzyga spory wewnątrz Towarzystwa. Jej orzeczenia zapadają zwykłą większością głosów i nie podlegają zaskarżeniu. Składa się z 3 – 5 członków: przewodniczącego oraz dwóch zastępców wybieranych przez Walne Zebranie.
[nextpage title=”Członkowie Towarzystwa Przyjaciół KUL”]
(Statut R. III § 11 –17)
Członkami Towarzystwa mogą być osoby fizyczne i osoby prawne (instytucje, zakłady, itp.) Do Towarzystwa mogą należeć osoby pełnoletnie i małoletnie w wieku 16 – 18 lat. Osoby prawne mogą być jedynie członkami wspierającymi; wykonują swoje prawa i obowiązki przez swoich przedstawicieli.
Członkowie Towarzystwa dzielą się na: zwyczajnych, wspierających, honorowych i zasłużonych.
Zwyczajni to osoby czynnie uczestniczący w działalności Towarzystwa, przyjęci przez Zarząd Oddziału, posiadający legitymację i wpłacający składkę członkowską.
Wspierający, to osoby zainteresowane Towarzystwem i wspomagający jego działalność.
Honorowi, to osoby szczególnie zasłużone dla Towarzystwa i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odznaczone przez Radę Naczelną na wniosek Zarządu Głównego dyplomem oraz wpisem do księgi członków honorowych w Zarządzie Głównym.
Zasłużeni, to osoby zasłużone dla Towarzystwa i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odznaczone przez Zarząd Główny stosownym dyplomem i wpisem do księgi członków honorowych w Zarządzie Głównym.
Członkowie Towarzystwa mają prawo uczestniczenia w Walnych Zebraniach oraz czynne i bierne prawa wyborcze do władz wyjątkiem ograniczeń dotyczących małoletnich.
Obowiązki członków
Członkowie Towarzystwa mają obowiązek:
• Czynnie uczestniczyć w działalności Towarzystwa w swoim Oddziale.
• Regularnie uiszczać składki członkowskie.
• Brać udział w zebraniach i spotkaniach Oddziału.
• W miarę możliwości zachęcać swoich najbliższych i znajomych do włączenia się w działalność Towarzystwa.
[nextpage title=”Towarzystwo Przyjaciół KUL w życiu Uniwersytetu”]
TP KUL jest organizacją społeczną w służbie Uniwersytetu. W swojej działalności nie tylko przyczyniało się do materialnego wspierania Uniwersytetu, ale także szerzyło idee wyższych uczelni katolickich oraz kształtowało w społeczeństwie życzliwość dla Kościoła i odpowiedzialność za Katolicki Uniwersytet Lubelski, zwłaszcza w okresie PRL-u nacechowanego wrogim nastawieniem Państwa wobec religii katolickiej. Towarzystwo zawsze odważnie i konsekwentnie stało przy Kościele, prowadziło działalność informacyjną i kulturalną, organizowało tygodnie kultury chrześcijańskiej, sesje i sympozja, przyczyniając się do intelektualnego pogłębiania polskiego katolicyzmu. Dzięki obecności i działalności Towarzystwa, pracy dla KUL-u, zaangażowania i ofiarności, Katolicki Uniwersytet Lubelski przetrwał najcięższe lata pozostając wiernym „Bogu i Ojczyźnie”
Również obecnie, w nieco zmienionej sytuacji politycznej w dziedzinie nastawienia do religii i Kościoła Katolickiego oraz sytuacji ekonomicznej, także odnośnie finansowania działalności Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, niezbędna jest obecność Towarzystwa Przyjaciół KUL.
Ta obecność Towarzystwa w życiu Uniwersytetu wyrażać się powinna w dwóch płaszczyznach: duchowej i materialnej.
Płaszczyzna duchowa to:
• Codzienna modlitwa w intencji KUL- u i wszystkich jego problemów.
• Ofiary duchowe świadomie ofiarowane w intencji KUL-u, jak: cierpienia, zwła¬sz¬cza ludzi chorych oraz praca nad udoskonaleniem wewnętrznym wyrażającym się w życiu według wiary i nauki Kościoła.
• Moralne wspieranie działalności KUL-u przez:
– korzystanie z publikacji wydawniczych KUL-u,
– szerzenie wiedzy o KUL-u,
– kształtowanie społecznej życzliwości i odpowiedzialności za Kościół i tę Uczelnię,
– zachęcanie innych do tworzenia Kół i Ośrodków pomocy KUL-owi w parafiach, środowiskach pracy, wśród krewnych i znajomych.
Płaszczyzna materialna to:
• Składki członkowskie.
W szczególny sposób łączą one członków z Uniwersytetem. Wiadomo bowiem z psychologicznego punktu widzenia, że człowiek bardziej ceni dobro, które jest jego udziałem przez osobisty wkład materialny choćby nawet niewielkiego ewangelicznego „grosza”. Ten bowiem materialny, niewymierny wkład osobisty dzieło kształtowania nauki i świadomości katolickiej społeczeństwa, któremu służy KUL, w szczególny sposób łączy ludzi dobrej woli i ofiarnego serca, którymi są Członkowie Towarzystwa, jest wyrazem autentycznego ich udziału w życiu i działalności Uniwersytetu aby mógł funkcjonować i rozwijać się także materialnie, stwarzając godne warunki mieszkania i nauki dla studiującej tam młodzieży.
Ze składkami członkowskimi łączy się bezinteresowna praca społeczna rzeszy asystentów ( inkasentów) parafialnych, którzy po¬święcają wiele czasu, a nieraz i zdrowia dla umożliwienia członkom składanie ofiar.
• Działalność zewnętrzna
Członkowie Oddziałów spoty¬kają się ze sobą z okazji różnych świąt, czy imprez organizowanych niejednokrotnie przy udziale przedstawicieli KUL-u jak wykłady profesorów, kazania studentów KUL-u w parafiach, występy studenckich zespołów artystycznych.
• Inne formy pomocy
Członkowie Towarzystwa oprócz składek członkowskich, poczuwają się także do innych form pomocy KUL-owi, jak: organizowanie w parafiach Zbiórek na KUL, rozprowadzanie wydawnictw KUL-u, czy redagowanie gablotek z informacjami o KUL-u.
Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jest niewątpliwie obecne w życiu Uczelni, spełnia posłannictwo ludzi świeckich w Kościele, służy „Bogu i Ludziom”. Przynależność do Towarzystwa jest wyrazem dojrzałości wiary i odpowiedzialności za Kościół i Ojczyznę.
[nextpage title=”TP KUL dziś”]
Dziwi i niepokoi to, że niektórzy biskupi i kapłani, zwłaszcza proboszczowie nie rozumieją potrzeby działalności Towarzystwa Przyjaciół KUL w swoich diecezjach czy parafiach. Nie dopuszczają do rozwinięcia apostolskiej działalności Towarzystwa lub zaledwie ją tolerują bez większego zainteresowania się tą grupą ludzi ofiarnych i świadomych swojej odpowiedzialności za wiarę, Kościół Katolicki i Ojczyznę.
Obecnie liczba członków TP Kul-u wynosi ok. 250 tysięcy, ale liczba ta stale się zmniejsza. Niektóre Oddziały zostały zlikwidowane lub ich działalność zawieszono, w niektórych diecezjach Towarzystwo nie ma formalnego uznania przez władze diecezjalne.
Dlatego potrzebny byłby specjalny list Rektoratu KUL-u poświęcony TP KUL opublikowany w katolickich czasopismach, nie wszyscy bowiem księża odczytują w kościołach listy Rektoratu z okazji świąt Bożego Narodzenia czy Wielkiej Nocy, a jeśli odczytują, to niejednokrotnie w formie skróconej według „widzimisię” proboszcza niezdrowo „zatroskanego” o dobro materialne parafii.
Również nie we wszystkich diecezjach przewidziane i dopuszczone przez biskupów składki czy zbiórki, są w całości przekazywane na KUL. Nie wszędzie też informuje się wcześniej wiernych o dniu i formie składek na tacę czy zbiórek do puszek, nie mówiąc już a jakiejkolwiek zachęcie do potrzeby ofiarności na ten cel.
W tej sytuacji KUL może i powinien liczyć tylko na składki członków Towarzystwa Przyjaciół KUL, instytucję najuczciwiej wywiązującą się z pieniężnych świadczeń na Uczelnię, o czym świadczą nieodmiennie brzmiące sprawozdania Sądu Honorowego, że nie było spraw wymagających jego interwencji.
Zapewne wiele osób mogłoby należeć do Towarzystwa, niestety jawnie obojętna postawa wielu księży proboszczów, którzy zapatrzeni tylko w potrzeby własnej parafii nie chcą do tego dopuścić, przytaczając niekiedy bardzo prymitywne argumenty swojego negatywnego stanowiska w tej sprawie. Zapominają oni, że swoje wykształcenie zawdzięczają niejednokrotnie ludziom wykształconym na tym Uniwersytecie.
Wierni, którym nie wyjaśnia się znaczenia i potrzeby KUL-u także dziś, gdy w naszym kraju istnieją inne katolickie wyższe uczelnie, nie mówi się też im o znaczeniu i roli Towarzystwa Przyjaciół KUL oraz nie zachęca się do wstępowania do Towarzystwa, nie mogą być zainteresowani tą formą apostolstwa. Starsza generacja członków odchodzi, młodzi nie mają odpowiednich motywów wstąpienia do Towarzystwa.
Brak też świadomości, że przynależność do Towarzystwa to nie tylko wpłacanie składek członkowskich, wobec powszechnego zubożenia społeczeństwa skłania już należących do występowania z grona Jego członków.
Poczucie wdzięczności za wykształcenie i formację duchową zdobytą na KUL-u powinny zachęcić rzesze byłych absolwentów do zasilenia Towarzystwa Przyjaciół KUL w swoich środowiskach parafialnych. Niestety trudno dotrzeć do tych osób z taką propozycją, gdyż na ogół parafie nie mają z nimi kontaktu, a wspomniana wyżej obojętność proboszczów to uniemożliwia.
Działalność uświadamiającą czym jest KUL i Towarzystwo Przyjaciół KUL mogą z wielkim powodzeniem spełniać katecheci w ramach nauki religii dzieci i młodzieży. Jeżeli w szkole istnieją różne koła zainteresowań, to mogłoby też istnieć „Szkolne Koło Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”Przygotowywało by ono dzieci i młodzież do formalnego wstąpienia do Towarzystwa po osiągnięciu statutem wymaganego wieku 18 lat.
Istnieje strona internetowa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, na której jest dział poświęcony Towarzystwu Przyjaciół KUL. (WWW. Katolicki Uniwersytet Lubelski/Fundacje i Stowarzyszenia/Towarzystwo Przyjaciół KUL. Może warto by utworzyć „Internetowe Grono Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”?
Z okazji obchodu jubileuszu 80-lecia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 21 września 2002 r., były rektor Uczelni ks. dr hab.Andrzej Szostek, doceniając szczególne znaczenie Towarzystwa Przyjaciół KUL dla Uniwersytetu, powiedział m. in.: „ … Prawie od początku swego istnienia Uniwersytet nasz jest wspomagany przez Koła Przyjaciół KUL, w kraju i za granicą. Z mocą chciałbym podkreślić, że bez ofiarnej pomocy naszych Przyjaciół… i Dobrodziejów nie bylibyśmy w stanie żyć i funkcjonować, a cóż dopiero rozwijać się tak dynamicznie… (wybudowanie Kolegium Jana Pawia II … hali sportowej… zakup książek i remont Biblioteki Uniwersyteckiej… modernizacja jej wyposażenia technicznego (zwłaszcza komputerowego), stypendiów dla biednych studentów itp. … Niech mi będzie wolno za tę wielką pomoc wszystkim… naszym Drogim Przyjaciołom, bardzo gorąco podziękować, jak również zapewnić, że staramy się Waszą ofiarność jak najmądrzej wykorzystać… pogłębianie więzi KUL-u z jego Przyjaciółmi traktuję jako jedną z ważnych form naszej obecności w Trzeciej Rzeczypospolitej i wpływu na jej dalszy kształt. Dzięki naszym Przyjaciołom jesteśmy obecni w wielu oddalonych od Lublina miastach w Polsce. Jesteście naszymi ambasadorami, którzy przekazują ducha katolickiej uczelni i pobudzają do wspólnej odpowiedzialności za nasz kraj i jego przyszłość. Ale Wasza ofiarność także nas kształtuje, stanowi ważny element wspomnianego formowania członków uniwersyteckiej społeczności, nie tylko studentów, ale i profesorów. Zależy więc nam bardzo na utrzymaniu tej więzi nie tylko z powodu potrzeb finansowych… Potrzebujemy Waszej modlitwy, która wspierać nas będzie w umacnianiu ducha katolickiego, jakim nadal szczycić się pragnie KUL. Potrzebujemy Was, byśmy umacniali w sobie ducha wdzięczności i pamięci o innych…” ( Przegląd Uniwersytecki nr 5(79) 2002, s. 11-12)
Społeczność Uniwersytetu jest szczerze wdzięczna ludziom, dzięki którym może zdobywać wykształcenie w duchu Ewangelii i nauki Kościoła. Dlatego codziennie w kościele akademickim o godz. 8.15 sprawowana jest Msza Święta w intencji żywych i zmarłych członków Towarzystwa Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Zapewne i korzystający z działalności TP KUL, a więc studiujący i kadra nauczycielska Uczelni również pamiętają o swoich dobrodziejach, którzy modlitwami i ofiarną życzliwością wspomagają pracę Uniwersytetu.
Szczególną wdzięczność dla Uniwersytetu, jego Przyjaciół i Dobrodziejów wyrażają słowa największych autorytetów Kościoła dla Polaków:
„Katolickiemu Uniwersytetowi Lubelskiemu, Wszystkim jego Przyjaciołom i Dobroczyńcom z całego serca błogosławię”–
Jan Paweł II- papież
„Członkom Towarzystwa udzielamy jako wyraz naszej wdzięczności i uznania błogosławieństwa. I wszystkich ich oddajemy pod opiekę Matki Kościoła” –
Stefan Kardynał Wyszyński – prymas Polski
[nextpage title=”Bibliografia”]
W opracowaniu tematu korzystano z publikacji:
Statut Towarzystwa Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego: 1934, 1990, 2004, 2005.
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Informator okolicznościowy z okazji 90-lecia KUL.
G. Kramarek – E. Ziemann, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II – 90 lat KUL, Informator okolicznościowy Działu Informacji i Promocji.
Przegląd Uniwersytecki- Rok XIV – wrzesień-październik 2002,nr 5(79
Strona internetowa: WWW. – Katolicki Uniwersytet Lubelski/Fundacje i Stowarzyszenia/Towarzystwo Przyjaciół KUL.
Luźne informacje zawarte w ulotkach i folderach KUL. i TK KUL.